“Als supporter vinden wij het ook heel spannend”

Brabants enthousiasme en support dat teruggaat tot in de kindertijd. Dat alleen maar sterker werd toen Miryanne Ruijs al heel jong met vakwedstrijden meedeed als gastvrouw op het vmbo en later als kok op het mbo. In dit geval gaat het over de familie Van Grootel in Veghel, de vrienden van Miryanne’s ouders. Een gesprek over een bijzondere en sterke band, waar een glimlach én trots bij het supporten centraal staat.    

“Zolang Miryanne al aan wedstrijden doet volgen wij haar. Dat is niet zo gek, want we kennen haar vanaf de geboorte en zijn bevriend met haar ouders. Van kleins af aan kwam ze bij ons logeren en toonden we interesse in haar ontwikkeling toen ze hier naar school ging. Vroegen haar welke interesses ze had, wat doe je en wil je gaan doen”, aldus een openhartige Ramon van Grootel.

Nieuwsgierig
Op het moment dat Miryanne met vakwedstrijden meedeed vonden Ramon en zijn vrouw Annelies van Rooij dat heel interessant. “We waren nieuwsgierig”, zegt Annelies, “omdat we beiden in een ander vakgebied werken” (redactie: Ramon op kantoor en Annelies in de kinderopvang). “Ja”, vult Ramon aan, “want hoe gaat het in dat wereldje, wat doe je dan en wat moet je laten? Heb je bijvoorbeeld discipline nodig? In mijn tijd op school bij het Koning Willem I College had je nog geen vakwedstrijden.” “Mogelijk waren ze er al, maar kenden we het nog niet”, vult Annelies aan.

Ramon: “Mooi is om te zien hoe onderwijs en bedrijfsleven nu studenten hierin steunen zoals bij Miryanne. Zo loopt ze bij gerenommeerde bedrijven stage, zagen en zien we wat erbij komt kijken, hoe ze zich op zo’n wedstrijd voorbereidt en omgaat met de wedstrijdspanning. Want iedereen -jury en publiek- staat op je vingers te kijken. Dan is het wel knap hoe ze dit doet!” Intussen kijkt en luistert Miryanne met dit gesprek mee en knikt bevestigend. “En als supporter vinden wij het ook heel spannend”, zegt Annelies die tegelijkertijd Ramon op zijn schouders klopt.

Buikpijn
“Ja”, glimlacht Ramon, “ik moet wel zeggen dat ik af en toe wel een beetje buikpijn heb, zeker als ik aan de bording docenten hoor zeggen dat iets niet helemaal goed ging of dat de concurrentie het beter doet. Oei, oei, dan vind ik dat wel spannend!” “Nou ja, ik vind het tijdens de wedstrijd minder spannend, maar met de uitslagen voel ik het wel heel erg. Op het moment dat ze bezig is, vertrouw ik erop dat het wel goed komt”, aldus een iets nuchterdere Annelies.

Op de vraag hoe zij dan Miryanne supporten en steunen, zegt Ramon dat hij vooral met Miryanne’s vader afgelopen jaren de wedstrijden bezocht. “In Amsterdam, Utrecht en laatst ook in de Brabanthallen. Daar waren we met een hele grote groep. Met Annelies en familie van Miryanne zijn we ook naar EuroSkills in Gdansk geweest en gaan we dadelijk ook naar WorldSkills in Lyon.” Annelies: “Maar ga ik dan niet mee omdat in de kinderopvang niet makkelijk vrij te krijgen is.” “Ja”, zegt Ramon, “ik vraag wel gewoon vrij en zeg dat het voor Miryanne’s wedstrijden is. En ik laat altijd foto’s zien van haar en ons. Zo stonden we ooit met een groep om half zes ’s ochtends op Schiphol in het oranje gekleed haar te verwelkomen toen ze uit Kazan terug kwam en we supertrots waren.”

Bubbel
Inderdaad spat de trots van de gezichten van Ramon en Annelies af als ze hierover praten. “Het is ook een hele prestatie als je zo jong al zo met alle passie in het vak staat, je ergens voor inzet en flinke stappen in je ontwikkeling maakt en doorgaat. Dat is wel heel bijzonder!”, aldus Annelies. Waarop Ramon zegt: “Die trots komt ook denk ik door de goede band die we vanaf het begin met Miryanne hebben. Doordat je zoveel contact hebt, ga je anders met iemand om en krijg je meer interesse en leef je mee. We hebben ook veel app-contact met haar zodat we weten wat ze doet en voelt. Maar het belangrijkste is er voor haar zijn, haar succes wensen en de wedstijden bezoeken.”

Wanneer de wedstrijden afgelopen zijn, is het delen met elkaar, de spanning aflaten en het feestvieren ook belangrijk vindt Ramon. “Miryanne is wel leidend in alles, want het gaat om haar, haar wedstrijd en prestatie. Dat is haar eigen ‘bubbel’ en dat moet je zo ook laten! Daarom lopen we haar of haar begeleiders niet voor de voeten, ook niet toen we erachter kwamen dat we in Gdansk in hetzelfde hotel sliepen. We zijn er wel, dat weet ze ook en na afloop komt ze altijd wel naar ons toe”, zegt Annelies.

Doordat Annelies en Ramon Miryanne door de jaren heen bij de wedstrijden volgen, is bij hen de passie voor wedstrijden toegenomen. Annelies: “We hebben allemaal een beetje het skills virus gekregen’.” “Nou, laat dat ‘beetje’ gerust maar weg, want het is machtig mooi”, aldus een glimlachende Ramon tot besluit van dit gesprek.